Afgesproken is om er een korte vergadering van te maken, want de gezelligheid wint het nogal eens van de daadkracht, zo niet deze dinsdag. De eerste mails naar mogelijke vrijwilligers gaat nog dezelfde avond uit.
Op vrijdag hebben we pallet alert: door het 'last-minute' karakter van deze klus was het er ff bij in geschoten om de gemeente op tijd om pallets te vragen: maken ze het ons zo gemakkelijk en lukt het nog niet.
Enfin, donderdagavond de commissie rondgemaild. Pallets! Joost denkt een stuk of 4, Jeroen zit er (naar later blijkt) wat dichter bij 15! Jan-Willem had 3 zwerfpallets op het industrieterrein zien liggen, Michel hoort vrijdag van de gemeente dat ze geen pallets hebben. Jeroen wel, die heeft beet en stort rond een uur of 3 vrijdagmiddag 15 pallets bij de school.
De last-minute oproep heeft resultaat, 9 vaders, 1 zoon (Friso) en 1 dochter (Dewi) staan paraat. Cora zorgt voor koek en zopie (taart van Joost, lunch van JW). Zaterdagochtend 28 januari gaat het gebeuren.
Moet te doen zijn. 2200/9 dat zijn 244 tegels per persoon, en er gaan er zo'n 9 in een kruiwagen dus dat is maar 27x een kruiwagen volladen naar de rand van het schoolplein brengen en weer uitladen en teruglopen...
O ja dan zijn er nog opsluitbanden maar da's echt een eitje die betonblokken wegen hooguit 20 kg en dat zijn er maar 60 ofzo. (pfff) O ja en er zijn nog 300 rubbertegels. Maar daarmee is de omvang van de klus voor vandaag wel uitputtend beschreven.
En meevaller: het is prachtig lenteweer. Cora staat klaar met koffie als we aankomen bij school met 4 kruiwagens en 1 kar. Onder leiding van Dewi, die regelmatig uitlegt wat er moet gebeuren, gaan we aan de slag. De stapels voor de school worden snel hoger maar als je dan weer terugsjokt met je kruiwagen dan lijkt het gat in de bestrating niet echt groter.
Stug door maar: Gesteund door de catering van Cora en moeders die tussendoortjes komen brengen (Carla dank voor de repen en Eveline dank voor de kibbeling) werken we gestaag door. Soms hoor je wat roepen over het plein: da's de plicht: zo nu en dan moet er een vader weg naar zwemles, schoonouder of ander verplicht figuur. Vier vaders halen de eindstreep, de spierpijn is voor sommigen dan al begonnen.
Weer een klus geklaard!
(met dank aan gastblogger Joost van Loon en fotograaf Daan Zegwaard)
